Czy w nawie kościoła wypada ustawić stół z chlebem i winem w pobliżu ołtarza lub w prezbiterium z okazji mszy wieczerzy pańskiej albo pierwszego pełnego uczestnictwa w eucharystii, zwanego „Pierwszą Komunią”?

Pytanie: Czy w nawie kościoła wypada ustawić stół z chlebem i winem w pobliżu ołtarza lub w prezbiterium z okazji Mszy Wieczerzy Pańskiej albo pierwszego pełnego uczestnictwa w eucharystii, zwanego „Pierwszą Komunią”?

Odpowiedź. Negatywnie.

Normy dotyczące tego zagadnienia wyraźnie podkreślają należne znaczenie ołtarza, którego miejsce powinno zwracać ku sobie cały lud: „Wypada, aby w każdym kościele znajdował się ołtarz stały, który jaśniej i stale oznacza Jezusa Chrystusa, Kamień żywy (1 P 2, 4; por. Ef 2, 20); w innych zaś miejscach przeznaczonych do świętych celebracji może być ołtarz ruchomy. Ołtarzem stałym nazywamy ołtarz tak zbudowany, że łączy się ściśle z posadzką i nie może być przesunięty; natomiast ołtarz przenośny można przesuwać” ( Ogólne wprowadzenie do Mszału rzymskiego 2002 , nr 298). Stąd wynika, że konieczne jest, aby stał jeden ołtarz, miejsce szczególniejsze prezbiterium i całego kościoła, ponieważ jego jedyność sprzyja uczestnictwu wiernych: „W nowo budowanych kościołach należy umieścić jeden ołtarz, który z zgromadzeniu wiernych oznacz a jednego Chrystusa i jedną Eucharystię Kościoła. W kościołach zaś już zbudowanych, kiedy stary ołtarz tak jest ustawiony, że utrudnia udział ludu a nie może być przeniesiony bez uszczerbku dla walorów sztuki, należy wznieść inny ołtarz stały, dostosowany pod względem artystycznym i należycie poświęcony; i tylko na nim winny się dokonywać święte czynności. Aby nie odwracać uwagi wiernych od nowego ołtarza, ołtarz stary nie powinien być w szczególny sposób zdobiony ( Ogólne wprowadzenie do Mszału rzymskiego 2002 , n. 303).

Zwyczaj więc ustawiania stołu z chlebem i winem w celu przypomnienia Ostatniej Wieczerzy Jezusa albo do umieszczenia przy nim dzieci w czasie pierwszego pełnego uczestnictwa w Eucharystii jest symbolicznie powtarzaniem, pedagogicznie zamętem a duszpastersko próżne, ponieważ oddala lud od ołtarza, w umyśle wprowadza zamęt ciężarem poszczególnych elementów architektury kościoła i mniej sprzyja uczestnictwu wiernych.

(Tłum. bp Stefan Cichy)

 

Źródło: „Notitiae” [38 (2002) s. 490-492] KKBiDS, za Anamnesis 31 KKBiDS EP